Twee festivaldagen in Museum Arnhem
Aansluitend aan de tentoonstelling Tussen Grenzen vonden op 7 en 8 oktober in het museum twee festivaldagen plaats, met theater, dans, muziek, performances en lezingen. We zagen een kleine, willekeurige greep uit het grote aanbod.
In de beeldentuin was de première te zien van de dansvoorstelling Boom van de dansgroep Arnhemse Meisjes. Vanuit de majestueuze beuk die de tuin domineert ‘zweefden’ drie dansers omlaag, terwijl Tessa Zoutendijk de door haar gecomponeerde muziek in de top van de boom ten gehore bracht. In de voorstelling nemen de Arnhemse Meisjes je mee in hun ontdekkingstocht: hoe verhouden bomen en mensen zich tot hun omgeving?
Theater en beeldende kunst
De jonge theatermakers Olivier Kriek en Joppe Klein lieten in hun voorstelling [baken] verbeelden op een associatieve manier schoonheid in het verloren zijn, het gevoel nergens thuis te horen en de zoektocht naar erkenning. Met [baken] doen ze een poging de grens tussen theater en museum te vervagen. Vanwege de akoestiek in de koepelzaal kon het publiek de voorstelling – inclusief inrigerende ‘soundtrack’ – via hoofdtelefoons volgen. Olivier en Joppe studeren dit jaar samen af aan de Arnhemse Toneelschool. In hun werk zijn ze op zoek naar een kruising tussen theater en beeldende kunst. Met het decor als startpunt proberen ze telkens een nieuwe wereld te creëren waarin afgezonderde individuen ervan dromen uit een opgelegde begrenzing te breken.
Langs tramrails
Zittend op tapijten met daarop beelden van architectuur in Caïro, oude familiefoto’s uit Egypte, Amsterdamse tramrails en Arabische en Nederlandse typografie nam Nora Taher haar publiek mee in haar installatie When they walked, their feet crossed tales. In dit werk staat het helen van trauma’s, die gerelateerd zijn aan migratie en identiteit, en het helen van de band tussen immigrantouders en hun kinderen door het delen van verhalen met elkaar centraal. Dat alles is gebaseerd op Nora’s eigen ervaringen. Toen haar Egyptische vader in de jaren 80 net in Amsterdam kwam wonen, liep hij altijd langs de tramrails, zodat hij de weg niet zou kwijtraken. Samen met haar vader heeft zij zijn meest gelopen route opnieuw gelopen en kwam ze tot de conclusie dat het samen lopen het delen van verhalen vergemakkelijkte.
Introverten
In een boetseersessie nam een museumdocent bezoekers mee in het proces van het kleien van een hoofdje. Dat hoofdje wordt, als het droog is, toegevoegd aan het kunstwerk Het volk der introverten, dat te vinden is in Tussen grenzen. Honderden hoofdjes van klei zo groot als een handpalm vormen samen dit project van Mirthe Dokter. Het volk vertegenwoordigt mensen die om welke reden dan ook niet zo zichtbaar zijn in de samenleving.
.
