State of Fashion 2024 |Ties that Bind – samengesteld door Rachel Dedman en Louise Bennetts – brengt creatieve praktijken op het gebied van mode, textiel en hedendaagse kunst uit het mondiale Zuiden in beeld. Deze editie van de Biënnale onderzoekt de complexiteit van traditie, de politieke kracht van kleding en alternatieve oplossingen voor de uitbuitende modesystemen.
Ties that Bind heeft een gedecentraliseerde structuur. De Biënnale ontvouwt zich over vier locaties: de thuislocatie Arnhem in Nederland, en de drie zustersteden Nairobi (Kenia), Bengaluru (India) en São Paulo (Brazilië). Voor elke zusterstad is een co-curator – respectievelijk Sunny Dolat, Kallol Datta en Hanayrá Negreiros – uitgenodigd om een State of Fashion-project te ontwikkelen in hun lokale context, als antwoord op de thema’s van de Biënnale zoals die zich verhouden tot de urgenties en ervaringen van hun steden en gemeenschappen.
Ties that Bind viert mode in al haar gedaantes, door kritische creatieve praktijken van over de hele wereld centraal te stellen. Hoe gaan makers uit het mondiale Zuiden om met koloniale erfenissen die verankerd zijn in kleding en stoffen? Hoe ontwikkelen ontwerpers doorgegeven tradities en hoe gaan ze om met de urgente vraagstukken van onze tijd? Geworteld in de universele intimiteit van textiel, probeert Ties that Bind de verwantschap en verbondenheid tussen wereldwijde praktijken te versterken en de krachtige menselijke verhalen te delen die verweven zitten in wat we dragen.
Ties that Bind wordt tentoongesteld op de hoofdlocatie Rembrandt Theater te Arnhem. Daarnaast zijn er ook programmaonderdelen in Rozet en Museum Arnhem te bezoeken.
Installaties in Museum Arnhem en Rozet.
De Ties that Bind editie editie verkent vier thema’s:
- In Dismantling Tradition laten ontwerpers uit het mondiale Zuiden zich inspireren door de rijke textielambachten die generatie op generatie zijn doorgegeven. Deze ambachten, van weven tot quilten en van papierkunst tot borduren, vormen de bron van creativiteit. Veel ontwerpers benoemen het koloniale geweld dat deze tradities als minderwaardig heeft bestempeld. Ze dagen de vooroordelen over lokale identiteit uit en maken dit erfgoed weerbaar voor nieuwe generaties.
- Political Bodies brengt kunstenaars en ontwerpers bij elkaar die laten zien hoe krachtig de politieke lading van kleding en textiel kan zijn. Ondanks de koloniale en hedendaagse vormen van uitbuiting in de kledingindustrie, is kleding altijd een instrument voor verzet geweest. Ontstaan in de samenleving en in de publieke ruimte gedragen, is kleding de stem van protest en versterkt het gevoelens van solidariteit.
- Designing Integrity belicht het werk van makers en initiatieven die de uitbuiting van mondiale modesystemen en de impact op het mondiale Zuiden kritisch bevragen. Door creativiteit te combineren met innovatie komen ze tot nieuwe manieren om met textielafval om te gaan, steunen ze vakmensen en maken transparantie in de keten een prioriteit.
- Textiel is een hoeksteen in zowel ons sociale als materiële leven; onze kleding fungeert als onze eerste beschermende laag, waarin we de wereld verkennen. The Fabric of Shelter verzamelt werk van kunstenaars die textiel gebruiken om te kijken naar de belangrijke connecties tussen lichaam en architectuur. Thema’s als rouw en verandering, het gevoel van thuis of juist het verlies daarvan staan centraal en draaien ten alle tijde om de vertrouwde intimiteit van textiel.
Christopher Raxxy (Dismantling Tradition)
Christopher Raxxy werd in 2020 opgericht door William Shen en Fang Jiaping. Dit in Shanghai en Milaan gevestigde merk past een unieke methode van quilten toe, waarbij Shens liefde voor wiskunde een grote rol speelt en traditionele bamboe-weeftechnieken uit China worden ingezet. De collectie The Vast Land is geïnspireerd op een twaalfde-eeuws schilderij van Wang Ximeng uit de Song-periode: een meesterwerk van de Chinese kunst.
De mistige rivieren en het golvende berglandschap zijn vertaald naar sculptuurachtige kledingstukken waarmee wordt geprobeerd de harmonie van de natuur op het lichaam vast te leggen.
Alia Ali (Political Bodies)
Met haar werk deconstrueert Alia Ali culturele tegenstellingen en haalt ze beperkende denkbeelden rondom gender en identiteit omver. In deze reeks is een ambigu figuur in textiel gehuld en bedolven onder dessins van klaprozen. Deze bloem is een beladen symbool van oorlog en de dood – van de Eerste Wereldoorlog tot recente conflicten in het Midden-Oosten – en van de opiumproductie. Bovendien zijn die connotaties verstrengeld, want Afghanistan was tot voor kort de grootste leverancier van papaver ter wereld en een belangrijke schakel in de wereldwijde heroïnehandel.
Het gezicht gaat volledig schuil onder stof en de identiteit van de gestalte wordt verzwolgen door het doek, dat helemaal doorloopt tot aan de lijst. Dit werk laat zich met zijn onverbloemde kritiek op het verleden en symbolen die onze mening en aannames over andere mensen beïnvloeden niet makkelijk in een hokje duwen.
Buzigahill (Designing Integrity)
Jaarlijks dumpen landen in het Globale Noorden miljoenen tonnen kleding in Afrika; een proces dat bekendstaat als waste colonialism. Dit heeft een zeer negatief effect op het milieu en de lokale textielindustrie, maar ook op de identiteit van de mensen die er wonen en gepusht worden om de afgedankte kleding van een onbekende te dragen.
Het Oegandese merk Buzigahill en ontwerper Bobby Kolade transformeren deze tweedehands kledingstukken door ze uit elkaar te halen en het materiaal te gebruiken voor unieke nieuwe items. Kolades uiteindelijk doel is om de Oegandese productie nieuw leven in te blazen met de bouw van kleine fabrieken gespecialiseerd in hergebruik van afgedankt materiaal en in het produceren van handgeweven textiel.
Mounira Al Solh (The Fabric of Shelter)
In dit werk gebruikt Al Solh de vertrouwde, in massa geproduceerde stoffen die in Syrië, Libanon en Palestina vaak dienstdoen als sprei of deken. De kunstenaar heeft gaatjes in de doeken gemaakt en die vervolgens weer dichtgenaaid. Hiermee verwijst de maker naar haar jeugd en de Libanese Burgeroorlog. Als ze niet kon slapen omdat ze bang was, liet haar moeder toe dat ze scheurtjes in haar pyjama maakte en die weer dichtnaaide als een soort meditatieve afleiding. Hangend als tenten kunnen de gaten in de lakens worden geïnterpreteerd als plafonds vol kogelgaten of als hemelgewelven vol sterren. Op de achtergrond klinkt het geluid van naaien en breien en kinderen die slaapliedjes zingen. Zo biedt het kunstwerk een inkijkje in de ervaringen van vluchtelingen en de simpele troost die naald en draad kunnen verschaffen.
State of Fashion 2024 | Ties that Bind is te bezoeken van 17 mei t/m 30 juni, woensdag t/m zondag, van 10.00 tot 17.00 uur. Meer informatie, het programma en tickets zijn beschikbaar op de website www.stateoffashion.org.
