Op 21 maart 2022 kon het eindelijk weer: de eerste post-covid vriendenexcursie, na twee jaar onvrijwillig afgelasten en uitstellen. De reis was meteen het organisatiedebuut van excursie-bestuurslid Ineke Klinge – geruggesteund door ‘veteraan’ Christine den Burger. Reisdoel was het Drents Museum, voor de tentoonstelling Viva la Frida! over het bewogen leven en werk van Frida Kahlo.
Na koffie en lunch gaf Annemiek Rens, hoofdconservator en curator van de tentoonstelling, een inleiding op hetgeen er is te zien: een bijzondere mix van het werk van Kahlo en foto’s, voorwerpen en andere informatie over haar persoonlijke leven. Het is voor het eerst dat Frida Khalo op deze manier wordt geëxposeerd, maar al snel wordt duidelijk hoe sterk het een met het ander is verweven.
Haar leven in een notendop: Magdalena Carmen Frida Kahlo y Calderón werd geboren in 1907 en overleed in 1954 in Coyoacán, tegenwoordig een wijk van Mexico-Stad. Op zesjarige leeftijd kreeg ze kinderverlamming, waardoor haar rechterbeen dunner en korter bleef dan het andere. En op haar achttiende raakte ze buitengewoon zwaar gewond bij een tramongeluk: een stalen leuning stak dwars door haar lichaam, haar ribben en heup ware gebroken, haar slecht been was op elf plaatsen gebroken, haar ruggengraat was op diverse plaatsen gebroken en haar voet was verbwijzeld. Tijdens haar maandenlange, pijnlijke ziekenhuisopname is ze gaan schilderen.
Kahlo trouwde, scheidde en trouwde opnieuw met Diego Rivera, net als Frida een overtuigd communist. Zij verbaasde zich tijdens haar verblijf in de VS – door haar Gringoland genoemd – over de grote verschillen tussen arm en rijk. Het echtpaar hield er veelvuldig buitenechtelijke relaties op na, Frida zowel met mannen als met vrouwen. Een van haar minnaars was de naar Mexico gevluchte Russische revolutionair Leon Trotski. Kahlo in 1951: “Ik heb in mijn leven twee zware ongelukken doorstaan; een waarin een tram me aanreed… het andere is Diego”.
Frida was zeker in de VS een opvallende verschijning, door haar kleurige traditionele Mexicaanse kledij en haar frequente gebruik van sigaretten en cognac.
Haar werk werd wel als surrealistisch aangeduid, maar Kahlo verzette zich daartegen: ze schilderde geen dromen, maar haar eigen realiteit. Kahlo heeft 143 schilderijen nagelaten, waarvan 55 zelfportretten.
Door de combinatie ‘leven en werk’ laat de tentoonstelling in het Drents Museum zich lezen als een aangrijpende biografie, mede dank zij de inleding van Annemiek Rens en een korte film aan het begin van de tentoonstelling. Beslist een heel bijzonder begin van hopelijke een nieuwe, lange reeks Vriendenexcursies.
