Bekijk in de tentoonstelling ‘Radicaal’ het werk van de Engelse kunstenaar Marlow Moss (1889 … 1958) die het verdient om te worden erkend voor de eigen unieke stijl.
Ze werd geboren in Londen als Marjorie Jewel Moss. In haar jeugd had muziek haar grootste belangstelling, maar haar muziekstudie moest ze jarenlang onderbreken doordat ze tuberculose kreeg. Later richtte ze zich op ballet. Uiteindelijk besloot ze,tegen de zin van haar ouders, om kunstenares te worden. Ze volgde haar opleiding aan de St John’s Wood School of Art in 1916 en 1917, daarna bezocht zij de Slade School of Fine Art. Daar stopte ze met haar opleiding in 1919, waarschijnlijk door een geestelijke inzinking en ging ze in Cornwall wonen. Rond die tijd veranderde ze haar voornaam (van Marjorie) en nam ze een mannelijk uiterlijk aan.
In 1923 keerde ze terug naar Londen, waar ze haar opleiding weer oppakte in de studiezaal van het British Museum en later studeerde ze architetuur aan de Penzance School of Art. Rond 1926 begon ze ook te schilderen en richtte ze in Londen een atelier in.
In 1927 ging Moss voor het eerst naar Parijs, waar ze zich later vestigde. In 1929 ontmoette ze daar Netty Nijhoff, die voor de rest van haar leven haar partner zou zijn. Ook hier studeerde ze verder, ze was aan de Académie Moderne leerling van Fernand Léger en Amédée Ozenfant. Door bemiddeling van Nijhoff maakte ze kennis met Piet Mondriaan, een kennis van de Nijhoffs. Mondriaan en Moss beïnvloedden elkaars gebruik van de dubbele lijn. Sommigen beweren zelfs dat Moss een grotere invloed had op Mondriaan dan andersom. De dubbele lijn die Moss gebruikte, was erg vernieuwend in het modernisme en werd iets later ook door Mondriaan gebruikt.
In april 1940 vertrokken Moss en Nijhoff vanwege de oorlogsdreiging naar Nederland, vanwaar Marlow verder reisde naar het Verenigd Koninkrijk. Ze vestigde zich weer in Penzance op de westelijke punt van Cornwall. Daar bleef ze de rest van haar leven wonen en werken. Daarnaast pakte ze ook nog een studie architectuur op aan de Penzance School of Art.
In 1958 overleed ze in Penzance aan kanker.
Werk
Voor de Tweede Wereldoorlog bestond haar werk voornamelijk uit schilderijen. Aan het eind van de jaren dertig veranderde ze van stijl: ze ging volkomen witte reliëfs maken van materialen als hout en touw. Veel van haar vooroorlogse werk ging verloren doordat Duitse bommen op haar atelier terechtkwamen. De kunstwerken van Marlow Moss waren gebaseerd op schetsen waarin de verhoudingen tussen lijnen en kleurvlakken nauwkeurig waren berekend. Dit was Moss’ manier om ruimte, licht en beweging weer te geven.
Na de oorlog legde ze zich toe op beeldhouwwerken die de invloed van haar architectuurstudie verraden. Haar schilderijen uit die tijd zijn in dezelfde stijl als die van voor WOII, maar minder kleurrijk.
Haar werk was innovatief, maar door haar lage productie en het feit dat ze een afgezonderd leven leidde, ook nog eens grotendeels in Frankrijk, werd ze ten onrechte vooral gezien als een mindere imitator van Mondriaan. Werk van haar is te vinden in het Gemeentemuseum Den Haag, Kröller-Müller Museum, Tate Modern, Vleeshal en het Henry Moore Institute.
In 1994 wijdde het Gemeentemuseum Arnhem een tentoonstelling aan Marlow Moss.
