Op zondag 8 oktober 2023 om 14.30 uur opent Johan Luijmes, artistiek leider van Het Depot in Wageningen, de tenstoonstellin Abstract. De selectie van deze tentoonstelling is gebaseerd op de collectie van Het Depot, waarbij torso en fragment van het menselijk lichaam altijd het uitgangspunt vormen. Zeventien kunstenaars zijn hiervoor geselecteerd; acht van hen zijn te herkennen aan een organische beeldtaal. Bij acht anderen gaat het om een combinatie van het organische en de geometrie. Het werk van nummer 17, Eja Siepman van den Berg, staat op zich. De verbeelding van het lichaam is bij haar een spel van proporties en verhoudingen dat naast zijn herkenbare verschijningsvorm vooral een formele kwaliteit bezit. In die zin is dit figuratieve kunst met een abstract karakter.
Organische beeldtaal
De abstracte vormen van Petra Boshart ogen soms als archeologische objecten uit oude beschavingen, maar kunnen ook herinneringen oproepen aan natuurlijke groeivormen. Gosse Dam noemt zijn sculpturen ‘verstilde abstracties’, maar het zijn ook torso’s met herkenbare rondingen van het menselijk lichaam. Luut de Gelders vertrekpunt is de vrouwenschoot, waarbij zij grote variaties aanbrengt in de huid van het materiaal. Teja van Hoften toont structuren die aan planten en menselijk lichamen ontleend kunnen zijn. Ook Karianne Krabbendam roept in haar beelden associaties op met natuurvormen, waarbij de tors vagelijk herkenbaar blijft. Mathieu Nab werkt met glooiende rondingen, die zich baseren op een beeldtaal die eerder organisch is dan geometrisch. Tramontin creëert abstracte vormen waarin het lichaam nog duidelijk doorschemert. Andre Vranken tenslotte deformeert de lichamelijke gestalte door radicale ingrepen te doen in het materiaal.
Het organische en de geometrie
In de beelden van Joost Barbiers vragen zowel het menselijk lichaam als de ritmiek van golfbewegingen om aandacht. Bij Benedetto wordt de menselijke torso nu eens als een organische abstractie en dan weer als een geometrisch spel van vormen opgevat. Bij Immanuel Klein worden kubus en conische vormen afgewisseld met een organische beeldtaal die refereert aan het inwendige van het menselijke oor. Benoît Luyckx exploreert een eigen middengebied tussen het menselijk lichaam en de vormentaal van wolkenkrabbers. Jeroen Meijs voegt de taal van de geometrie in de organische vormen van het menselijk brein, of in een chaotische constructie die lijkt te verwijzen naar de oerknal. Ook Louis Niënhuis laat fusies ontstaan tussen natuurlijke groeisels en door de mens ontwikkelde geometrische vormen. Jan Pater gaat uit van het menselijk lichaam, dat rechtlijnige contouren aanneemt en soms ook niet meer als tors herkenbaar is. Roberto Rocchi tenslotte neemt delen van het menselijk lichaam als vertrekpunt, maar dan in een zoektocht naar vormen die gevonden kunnen worden in de stereometrie van membranen en piramides.
De tentoonstelling is te zien tot en met 24 maart 2024 in Het Depot, Arboretumlaan 4, 6703 BD Wageningen
