Door Marijke Peek- van Dithuijzen
Mijn geliefde kunstwerk is een schilderij van Gerti Bierenbroodspot. Ik kocht het in 2003. Mijn schoonmoeder was gek op Gerti’s schilderijen en had er wel vijf. Hele grote van 2 bij 3 meter, vooral met heiligen en engelen. Haar slaapkamer werd er helemaal op aangepast, want een van die schilderijen hing boven haar bed.
Ik was er bij toen zij weer een schilderij van Gerti kocht: een prachtige paardenkop. Ik had er ook mijn zinnen op gezet maar zij zei dat ik dat dan later kon erven. Mooi niet. Mijn man zag er niets in.
Ik besloot dus zelf een schilderij van Gerti te kopen. Dit is iets kleiner van formaat: met de lijst erbij 65 x 120 cm. Ik heb er met Gerti zelf over gesproken. Het heet ‘Ommagio a Pierro’ en is geschilderd in Venetië in 2003. Ik denk dat het een Doge moet voorstellen met andere notabelen. Het is gemengde techniek op Chinees rijstpapier. Het wapen van Venetië staat rechtsonder.
Zelf schrijft Gerti in het boekje ‘Venice mon amour’ over haar Venetiaanse werken dat zij schildert, n het werk weer vernielt en daarna weer opnieuw: schilderen en vernielen. Het werk zelf beslist wanneer het af is.
Gerti Bierenbroodspot (79) woont afwisselend in Amsterdam, Toscane en Jordanië. Zij volgde opleidingen aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten, de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam en het eveneens aldaar gevestigde Instituut Opleiding tot Tekenleraren. Zij begon te schilderen in het oude atelier van haar in 1941 overleden oom Leo Gestel in Huizerhoogt. Ze is onder meer werkzaam als schilder, tekenaar, etser en beeldhouwer, daarnaast ontwerpt ze gobelins en schrijft ze gedichten. Voor het cruiseschip Rotterdam van de Holland-Amerika Lijn maakte ze de wandschilderingen.
Bierenbroodspot maakte jarenlang deel uit van het team archeologen dat onderzoek deed in de Jordaanse stad Petra. Ook in andere landen in het Midden-Oosten was zij betrokken bij archeologisch onderzoek. In 1995 werd zij geridderd door koning Hoessein van Jordanië. Ze werd in 1998 benoemd tot ereburger van de stad Baalbeck in Libanon, waar ze woonachtig was. In 1999 werd ze benoemd tot ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw.
Zij schreef over Venetië een gedicht:
In dit gespiegeld paleis
Heb ik haar getrouwd:
De persanes van glas
De luchters van Murano
En de lampen van Fortuny
In deze gondola
Heb ik haar bevreeën
Het zwarte deinende kant van Bruxelle
De natte fresco’s van Firenze
En haar billen van albast
Zacht om niet te breken
Teder om niet uit te slaan
Het bleke marmer uitgesleten
Aan haar voeten het zwarte water van haar bittere mond.
Achter mij in de reflectie
Grijnst de wilde dood mij aan.
Uit: ‘mijn mond sluimert lila’, van Bierenbroodspot, Venetië 2002.
Gerti Bierenbroodspot: Ommagio a Pierro
